ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը ադրբեջանական Turan լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցում չի բացառել, որ ինչ-որ պահի Թուրքիան կարող է դեր խաղալ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում:
Արդեն երկրորդ օրն է, ինչ տարածվել է այս լուրը, սակայն ՀՀ իշխանությունները շարունակում են ձկան պես լռել: Անգամ Շարմազանովն է «իջել ջրի հատակը»:
Մեկ-երկու տարի առաջ ՀՀ իշխանությունները, հերոսական կեցվածք ընդունելով, հայտարարում էին, թե թույլ չենք տա, որպեսզի ԵԽԽՎ-ում ստեղծվի ԼՂ հարցով հանձնաժողով այդ կառույցի շրջանակներում, ինչը նշանակում է հակամարտության կարգավորումը Մինսկի խմբից տեղափոխել ԵԽԽՎ: Այն ժամանակ Վեհաժողովի նախագահ Չավուշօղլուին էլ ամեն օր «սպառնում» էին հայաստանյան պատվիրակության անդամները:
Արդեն վեց տարի ՀՀԿ-ն եւ նրա առաջնորդը բացահայտ հայտարարում են, թե նախորդ շրջանում թույլ տրված «սխալը» պետք է ուղղել՝ ԼՂՀ-ն պետք է ներգրավվել բանակցություններում:
Իսկ հիմա, դատելով ամերիկացի համանախագահի հայտարարությանը որեւէ կերպ չարձագանքելու ՀՀ իշխանությունների կեցվածքից, պետք է ենթադրել, որ Սերժ Սարգսյանը կողմ է կարգավորման հարցում Թուրքիայի ներգրավմանը:
Բավական էր, որ Դավութօղլուն դատապարտեր 1915-ի «տեղահանությունը» (Չավուշօղլուին, երեւի, այն ժամանակ թույլ չէր տրվում դա անել), ահա, ՀՀ իշխանությունների «սիրտը հալվեց» այդ «մարդասիրական քայլից»:
Եվ, թերեւս, ՀՀ իշխանությունները Ջեյմս Ուորլիքի միջոցով փորձում են հայ հանրությանը նախապատրաստել նման զարգացումների, թե հնարավոր է՝ Թուրքիան ներգրավվի բանակցային գործընթացում:
Այդպես էլ է լինում. ՀՀԿ-ն ու Սերժ Սարգսյանը շա՜տ էին ուզում բանակցային սեղանի շուրջ տեսնել ԼՂՀ-ին, բայց վերջինիս փոխարեն գերադասում են տեսնել Թուրքիային: Սա՛ է «ֆուտբոլային» դիվանագիտության իրական արդյունքը։
Առանց կրակ ծուխ չի լինում
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը ադրբեջանական Turan լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցում չի բացառել, որ ինչ-որ պահի Թուրքիան կարող է դեր խաղալ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում:
Արդեն երկրորդ օրն է, ինչ տարածվել է այս լուրը, սակայն ՀՀ իշխանությունները շարունակում են ձկան պես լռել: Անգամ Շարմազանովն է «իջել ջրի հատակը»:
Մեկ-երկու տարի առաջ ՀՀ իշխանությունները, հերոսական կեցվածք ընդունելով, հայտարարում էին, թե թույլ չենք տա, որպեսզի ԵԽԽՎ-ում ստեղծվի ԼՂ հարցով հանձնաժողով այդ կառույցի շրջանակներում, ինչը նշանակում է հակամարտության կարգավորումը Մինսկի խմբից տեղափոխել ԵԽԽՎ: Այն ժամանակ Վեհաժողովի նախագահ Չավուշօղլուին էլ ամեն օր «սպառնում» էին հայաստանյան պատվիրակության անդամները:
Արդեն վեց տարի ՀՀԿ-ն եւ նրա առաջնորդը բացահայտ հայտարարում են, թե նախորդ շրջանում թույլ տրված «սխալը» պետք է ուղղել՝ ԼՂՀ-ն պետք է ներգրավվել բանակցություններում:
Իսկ հիմա, դատելով ամերիկացի համանախագահի հայտարարությանը որեւէ կերպ չարձագանքելու ՀՀ իշխանությունների կեցվածքից, պետք է ենթադրել, որ Սերժ Սարգսյանը կողմ է կարգավորման հարցում Թուրքիայի ներգրավմանը:
Բավական էր, որ Դավութօղլուն դատապարտեր 1915-ի «տեղահանությունը» (Չավուշօղլուին, երեւի, այն ժամանակ թույլ չէր տրվում դա անել), ահա, ՀՀ իշխանությունների «սիրտը հալվեց» այդ «մարդասիրական քայլից»:
Եվ, թերեւս, ՀՀ իշխանությունները Ջեյմս Ուորլիքի միջոցով փորձում են հայ հանրությանը նախապատրաստել նման զարգացումների, թե հնարավոր է՝ Թուրքիան ներգրավվի բանակցային գործընթացում:
Այդպես էլ է լինում. ՀՀԿ-ն ու Սերժ Սարգսյանը շա՜տ էին ուզում բանակցային սեղանի շուրջ տեսնել ԼՂՀ-ին, բայց վերջինիս փոխարեն գերադասում են տեսնել Թուրքիային: Սա՛ է «ֆուտբոլային» դիվանագիտության իրական արդյունքը։
Ահա այսպիսի նախաձեռնողական երեսպաշտություն:
Կիմա Եղիազարյան