Հարցազրույց ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանի հետ

–Շատ է խոսվում, որ Հայաստանի վարած այս թույլ քաղաքականությունն, ի վերջո, հասցնելու է Մայդանի։ Եթե իրոք նման իրավիճակ ստեղծվի մեր երկրում, Սերժ Սարգսյանն իրեն Յանուկովիչի նմա՞ն կդրսևորի։

–Այսօր այլևս չեն խոսում, որովհետև դրա համար հրապարակախոսություններ ունեն։ Մայդան լինել նշանակում է կորցնել հայրեինքը, իսկ ցանկացած պարագայում նույնը Սերժ Սարգսյանի մասին չի կարելի մտածել։ Նա պատերազմի ժամանակ, երբ «վայ գործիչներն» էստեղ իրենց համար նպատակադրումներ էին իրագործում, ինքն իր ընտանիքով հրանոթների արկերի տակ էր։ Էնպես որ, չի կարելի որևէ համեմատություն անցկացնել։

–Տեղյա՞կ եք, որ հատկապես ՀՀԿ–ական երիտասարդների մեծ մասը բանակում չի ծառայել։

–Որևէ հանրապետական երիտասարդ կամ ընդհանրապես մարդ չկա, որ ապօրինի կերպով բանակում չծառայի և խուսանավի բանակում ծառայելուց։

–Այսինքն, եթե անհրաժեշտություն լինի, մարտական գործողությունների կմասնակցե՞ն։

–Գիտեք, պատերազմն էնպիսին է, որ մենք էլ երբեք չէինք մտածում, որ հանկարծ կմասնակցեին նրանք, ովքեր ժամանակին դպրոցից էին դուրս մնացել, իրենց ազատության համար պայքարել էին, չէին ենթարկվել, և գնացին, մասնակցեցին, մեր նման մարդկանց էլ իրենց հետևից տարան։ Պատերազմն այլ գործիք է. վախկոտը կփախնի, հզորը կմնա, կավելանա եռանդը, և կարծում եմ՝ մեր ժողովրդի միասնականությունը էստեղ ամենամեծ դերակատարումը կունենա։

–Եթե մեր երկրում բողոքի լայնամասշտաբ գործողություններ լինեն, Սերժ Սարգսյանն ինչպե՞ս կվարվի, Յանուկովիչի օրինակո՞վ։

–Մենք երբեք նման կերպ չենք վերաբերվի.մեր նախագահն իր տեղում կլինի, մենք էլ մեր տեղում կլինենք։ Հայ ժողովուրդը զոհեր պահանջող ժողովուրդ չէ, մենք միատարր ազգ ենք։ Ուկրաինան բազմաթիվ ազգերի միություն է, և երբեք մեր ազգին չպիտի շփոթել. մեր ազգը երբեք ամբոխ չի դառնա, ինչպես Ուկրաինայում դարձավ։

–Կրակելու հրահանգ չի՞ տա Սերժ Սարգսյանը։

–Բնականաբա՛ր։

–Այդ դեպքում 2008թ. մարտի 1–ին ինչո՞ւ կրակեցին ժողովրդի վրա։ Այն ժամանակ արտակարգ դրության շտաբի ղեկավարը հենց Սերժ Սարգսյանն էր։

–Նախ՝ մարտի 1–ը չի կարելի նրա հետ համեմատել, որովհետև մեր ժողովրդի երկու մասերն իրար չէին հոշոտում։ Մեզ մոտ կազմակերպված միտինգներ էին, և այդ հարցը կտաք կազմակերպիչներին՝ ինչպե՞ս եղավ։ Ով կազմակերպել է, եթե պատասխանատվություն չվերցնի և հանդես չգա գոնե որպես վկայի դերում, որն իր աչքերով տեսել է, բնականաբար, անընդհատ մարտի 1–ի խնդիրներ կլինեն։

–Սերժ Սարգսյանը՝ որպես վկա, ասելիք չունի՞ այդ ողբերգական դեպքերի հետ կապված։

–Սերժ Սարգսյան այդ երևույթի կազմակերպիչը չէր, Լևոն Տեր–Պետրոսյանն էր և իր թիմի անդամներն էին։

–Լևոն Տեր–Պետրոսյա՞նն էր կրակելու հրահանգը տվել։

–Միտինգը ո՞վ է կազմակերպել։

–Խոսքը կրակելու հրահանգի մասին է։

–Կազմակերպիչն ինքն է էնտեղ եղել։ Երկու բևեռներ չեն եղել, եղել են միտինգավորներ՝ իրենց կազմակերպիչներով։ Իրենք են այդ ամեն ինչը տեսել, իրենք էլ պիտի օգնեն, որպեսզի բացահայտվի։ Իսկ Սերժ Սարգսյանը բազմաթի՜վ անգամ ասել է, այսօր էլ է հետամուտ լինում, որպեսզի բացահայտումները լինեն։

–Մարտի 1–ի հարցով ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծելու ընդդիմության նախաձեռնությանը դեմ քվեարկելո՞վ։

–Դա հիմարություն է, որ ԱԺ–ն հետաքննական մարմին դառնա։ Դա բացառվում է։ Դրա համար պիտի համբերենք (մենք արդեն օրենքն ընդունել ենք), երբ դատախազը կգա, հաշվետվություն կտա, պատգամավորները հարցեր կուղղեն, և ամբողջ ժողովուրդը տեղյակ կլինի։ Եթե հնարավոր լինի, որ քաղաքական վճիռ պիտի կայացնենք, քաղաքական վճիռ կարող ենք կայացնել, բայց դատական կամ դատախազական վճիռ, ԱԺ–ն պարզապես լիազորություններ չունի։

–Ստացվում է, որ իշխանության կողմից մարտի 1–ի հարցով նախորդ ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծելը հիմարությո՞ւն էր։

–Չէ՛, այնտեղ քաղաքական գնահատականի մասին էր խոսքը, այդ գնահատականն արդեն տրվել է։ Այս մի հանձնաժողովն ուզում է ոչ թե հանգամանքներն ի հայտ բերել, այլ քննություն կատարել լիազոր մարմնի նկատմամբ, որը հիմարություն է։

Հարցազրույցը վարեց Արեգնազ Մանուկյանը