Լրահոս

01.09.2009 14:21


Նախագահ Սերժ Սարգսյանի խոսքը ԱԳՆ կենտրոնական ապարատի եւ Հայաստանի դիվանագիտական ներկայացուցչությունների ու հյուպատոսական հիմնարկների ղեկավարների հավաքին

Նախագահ Սերժ Սարգսյանի խոսքը  ԱԳՆ կենտրոնական ապարատի եւ Հայաստանի դիվանագիտական ներկայացուցչությունների ու հյուպատոսական հիմնարկների ղեկավարների հավաքին

Հարգելի՛ գործընկերներ,

Տիկնա՛յք և պարոնա՛յք,

Սա մեր ավանդական հանդիպումն է, որ տեղի է ունենում յուրաքանչյուր տարի դեսպանների հա­վաքի շրջանակներում: Այս հավաքները լավ հնա­րավորություն են ձեզ համար՝ համադրելու ձեր հավատարմագրման երկրնե­րում և միջազգային կազմակերպություններում տեղի ունեցող գործըն­թացների վերաբերյալ տեղեկությունները և համա­տեղ պատասխաններ որոնելու արդի մարտա­հրավերներին ու խնդիրներին:

Դուք արտաքին քաղաքականության ոլորտում քաղաքական ծրագ­րա­վոր­ման բարձրագույն օղակն եք, և այս հավաքներից ակնկալվում են նաև գործ­նական առաջարկություններ ու ծրագ­րեր՝ հետագա անելիքների վե­րաբերյալ:

Իմ խոսքն այսօր բաղկացած կլինի երկու հիմնական մասից. նախ կանդ­րադառնամ Հայաս­տանի Հանրապետության արտաքին քաղա­քա­կանության հիմնական ուղղություններին և արդի զարգացումներին, այնու­հետև նախա­րարության և դեսպանությունների գործունեությանն ու առա­ջիկա անելիքներին:

Ի սկզբանե մեկ դիտարկում եմ ուզում անել, որն առնչվում է միջազգային ասպարեզում մեր երկրի հեղինակությանը, և որի վրա կցանկանայի հրա­վիրել հատուկ ուշադ­րություն: Հայաստանն այսօր աշխարհին ներկայանում է որպես կայուն, կան­խատեսելի և հուսալի գործընկեր, որի մոտե­ցումներն ընկալվում ու գնա­հատ­վում են: Միջազ­գային կարևոր դերակատարներն ու կենտրոնները հար­գանքով են վերաբերվում մեր երկրին, երկիր, որն իր կեցվածքով ապա­ցուցել է իր վստա­հելիությունը՝ ինչպես տարածաշրջանային, այն­պես էլ մի­ջազգային երկկողմ ու բազմակողմ մակարդակներում: Արդյունքում՝ այն, ինչ մենք ասում էինք անկախության ձեռքբերումից ի վեր, այսօր արձագանք է գտել միջազգային ասպա­րեզում, և մեր երկրին ու տարածաշրջանին վերա­բերող առանցքային հարցերի վերաբերյալ միջազ­գային հանրության կողմից դրսևոր­վում են դիր­քորոշումներ, որոնք հիմնականում համահունչ են մեր տեսակետ­ներին:

Մեր նախորդ հանդիպումից հետո տեղի են ունեցել մի շարք կարևոր զար­գացումներ:

Հատուկ կցանկանայի անդրադառնալ մեր ռազ­մավարական դաշնակցի՝ բարեկամ Ռուսաստանի հետ բազմաբովանդակ և լայնածավալ համա­գոր­ծակցությանը, որի բոլոր ոլորտներում էլ ավելի խորացման և ամրապնդման ուղղությամբ մենք ձեռնարկել և ձեռնարկելու ենք հնարավոր բոլոր քայլերը: Նախագահների մակարդակով արդեն ունեցել ենք բազմաթիվ հան­դիպումնր, այդ թվում՝ փոխադարձ պաշտոնական այցեր:

Ես սկսել եմ նաև այցելությունների շարք Ռուսաստանի Դաշնության մար­զեր, հատկապես՝ հայաշատ շրջաններ: Վստահ եմ, որ Ռուսաս­տանի Դաշ­նության սուբյեկտների հետ աշխա­տանքը մեծ ներուժ ունի ինչպես հայ-ռուսական տնտեսական կապերը խթանելու, այնպես էլ մեր հայրենակիցներին ոգևորելու ու Հայաստանի հետ նրանց կապն ամրապնդելու առումով:

Տնտեսական ճգնաժամի առաջին իսկ դրսևո­րումների շրջանում մենք Ռու­սաստանի Դաշնու­թյունից ստացանք 500 մլն ԱՄՆ դոլար վարկ, որն ուղղվեց ճգնա­ժամի ազդեցությունները մեղմելու խնդրի լուծմանը:

Հայաստանի նախագահության շրջանում լուրջ գործնական առաջընթաց արձանագրվեց Հավա­քա­կան անվտանգության պայմանագրի կազմա­կեր­պու­թյան շրջանակներում, մշակվեցին և ըն­դուն­վեցին կազմակերպության արդյու­նավե­տու­թյան բարձրացման իմաստով հանգրվանային որոշումներ: Առաջին հերթին իհարկե նկատի ունեմ արագ արձագանքման հավաքական ուժերի ստեղծման մասին որոշումները: Առաջիկայում կայանալու են անդրանիկ զորա­վարժությունները, ավելի ճիշտ՝ դրանց առաջին փուլն արդեն սկսվել է: Մենք համարում ենք սա Հայաստանի Հանրա­պե­տության անվտան­գության մակարդակի բարձ­րացման կարևոր բաղադրիչ:

Գոհունակությամբ կարող եմ նշել, որ օրեցօր ընդլայնվում է մեր բարեկա­մական գործընկե­րությունը Միացյալ Նահանգների հետ, որը դինա­միկան փոփոխություններ կրեց այնտեղ կայացած ընտրություններից և նոր վար­չակազմի ձևավորումից հետո: Այս հարաբերու­թյուններն առավել զարգացնելու առումով առկա է փո­խա­դարձ ցանկություն և կամք: Մենք ուղիղ շփման մեջ ենք Սպիտակ տան և պետ­քարտուղարության հետ: Բազմաթիվ են ծրագրերը ժո­ղովրդա­վարության, անվտանգու­թյան, տնտե­սական կապերի ակտիվացման ոլոր­տում:

Միացյալ Նահանգների հայկական համայնքը մեր երկրները կամրջող բնական օղակ է: Նրանց ջանքերի շնորհիվ Հայաստանն ունի բազմաթիվ բարե­կամներ Միացյալ Նահանգների կոնգրեսում: Տարիներ շարու­նակ պահպանվում է Հայաստանին հատկացվող նյութական օգնության ծավալը:

Հայ-ամերիկյան հարա­բերու­թյունների հարթու­թյան մեջ վերջին ամիսների ընթացքում առանձին գործոն է եղել նաև հայ-թուրքական հարա­բե­րությունների կարգավորման մեր փորձը: Գիտեք, որ կան քննադատներ, ովքեր համարում են, որ հայ-թուրքական հարա­բերությունների կարգավոր­ման մեր նախաձեռ­նու­թյունը կանխեց Միաց­յալ Նահանգների Նախագահի կողմից «Ցեղասպա­նու­թյուն» բառի գործա­ծումն իր ապրիլքսան­չորսյան ուղերձում: Ես ասել եմ և ուզում եմ կրկնել. վստահ եմ, որ Միացյալ Նահանգ­ներին մեր գործողությունները  ոչնչով չխանգարեցին և միայն ամերիկյան սկզբնաղբ­­յուրները բավարար են կա­տարվածին ճիշտ գնահատական տալու համար, և համոզված եմ, այդ գնա­հատա­կանը վաղ թե ուշ տրվելու է:

Մենք շարունակելու և խորացնելու ենք ակտիվ համագործակցությունը Եվրոպայի հետ՝ ինչպես երկկողմ ձևաչափով, այնպես էլ Եվրոպական կա­ռույց­ների շրջանակներում: Եվրոպական Միու­թյան հետ ունեցել ենք երկու կարևո­րագույն զարգացում: Նախևառաջ, մեկնարկեց Արևելյան գործըն­կե­րու­թյան ծրագիրը: Երկրորդը, Հայաս­տանի հրավերով Հայաստան ժամանեց և աշխա­տանքը սկսեց եվրո­պական խորհրդատուների խումբը: Մենք համարում ենք, որ Եվրոպական Միու­թյան հետ մեր համագործակցության այս ձևաչափը Հայաս­տանում բա­րե­փո­խումները շա­րու­նակելու լավագույն միջոցներից է:

Արևելյան գործընկերությունը տալիս է եվրո­պական նե­րուժի օգտա­գործման անսահմանա­փակ հնարավորություն: Մեզ անհրաժեշտ են եվրո­պական լավագույն փորձը, փորձա­գիտական աջակ­ցու­թյունը: Մենք պետք է հետևողական և նախաձեռնող լինենք՝ որոնելով և առավելագույնս օգտա­գործելով բոլոր առկա հնարավո­րու­թյուն­ները ինչպես Բրյու­սելում, այնպես էլ եվրոպական մայրաքա­ղաք­ներում: Մենք պետք է նաև Եվրո­պա­կան Միու­թյունից և եվրոպական գործընկերներից պահանջենք ապահովել համաչա­փու­թյուն գործ­ընկեր պետու­թյուն­ներին ցուցաբերվող օգնության և աջակ­ցության առումով:

Հայաստանին տրվել է առևտրային արտոն­յալ ռեժիմից օգտվելու հնարավորություն, և այդ առավե­լությունը պետք է ստանա արժանի նյութականացում: Պետք է լինենք ավելի նախաձեռնող եվրոպական շուկաներ հայկական ապրանքների արտա­հան­մանն աջակցելու խնդրում, հետևողականորեն աշխա­տենք Ազատ առևտրի պայ­մանագրի կնքմանը հասնելու ուղղությամբ: Արագ պետք է լուծենք այն ներքին խնդիրները, որոնք կմոտեցնեն մեզ մուտքի պար­զեցված արտոնագրերի տրա­մադրման հնարավո­րությանը: Արդեն մի քանի տարի է չենք արձա­նագրում կոնկրետ արդյունքներ Երևանում ԵՄ երկրների մուտքի արտոնագրերի միաս­նական կենտրոնի ստեղծման գործում: Մենք այդ հարցում որևէ մերժում չենք լսել եվրոպական կառույցներից, բայց նաև չեն կատարում քայլեր, որոնք կմո­տեցնեն մեզ այդ խնդրի լուծմանը: Հայաստանն ու Եվրոպան կապող հիմ­նական օղակը արժեքային համակարգերի ընդհանրությունն է: Այդ ընդ­հան­րությունը նոր արդյունքների շարժիչ դարձնելու համար անհրաժեշտ է մեր հասարա­կությունների և անհատների շփման ակտիվացում:

Զարգանում են մեր հարաբերությունները ՆԱՏՕ-ի հետ, գոհացուցիչ են Հայաստանի Անհատական գործընկերության գործողու­թյուն­ների ծրագրի իրա­կանացման արդյունքները, նաև՝ միջազգային խաղաղապահ գործողու­թյուն­ներին Հայաստանի մասնակցության արդյունք­ներն ու մակարդակը:

Մենք շարունակելու ենք փոխշահավետ համա­գործակցությունը մեր անմիջական հարևաններ Իրանի և Վրաստանի հետ, որոնց հետ բարի­դրա­ցիական հարաբերությունների հետագա զարգա­ցումը առանցքային նշանա­կություն ունի Հայաս­տանի արտաքին քաղաքականության համար:

Իրանի Իսլամական Հանրապետության հետ մենք շահագործման հանձ­նեցինք Իրան-Հայաս­տան գազատարը, իսկ Թեհրան իմ պաշտոնական այցե­լության ընթացքում եկանք փոխըմբռնման մի շարք նոր ենթակառուց­ված­քային ծրագրերի իրականացման շուրջ: Ասիական զարգացման բանկի մեր գործ­ընկերների հետ մենք սկսել ենք հյուսիս-հարավ ճանապարհի շինա­րա­րության ծրագիրը, որն, անշուշտ, մեծ խթան կհանդիսանա ոչ միայն Հա­յաստան-Իրան, այլև՝ տարածա­շրջանային մի շարք նոր նախաձեռ­նություն­ների համար:

Վրաստանի հետ ևս շարունակել ենք մեր քաղա­քական երկխոսությունը բարձրագույն մա­կար­դակում: Փոխանակել ենք պաշտոնական այցեր՝ Նախա­գահների մակարդակով: Հենց այս պահին ակտիվ աշխատանքներ են ընթա­նում Գյումրի - Ախալցխա- Բավրա - Բաթում ավտոճա­նա­պարհի վրա, որի ավար­­­տը թույլ կտա շեշ­տակիորեն հեշտացնել բեռնա և ուղևորա­փոխադրումը Հայաստանից դեպի Սև ծով և հակառակը:

Մենք պետք է լուրջ ջանքեր գործադրենք վիրահայությանը հնարավոր աջակցություն ցույց տալու համար: Ջավախքի նկատմամբ մեր վարած քա­ղաքականության տրամաբանությունը, բովան­դակային առումով, պետք է բխի «ինտեգրում առանց ձուլման» սկզբունքից: Ինտեգրումը, այս դեպքում, պետք է ենթադրի վիրահայերի՝ Վրաս­տանի արժանապատիվ, կարող, հարգ­ված քա­ղաքացիների համբավի ամրապնդումը: Կարծում եմ, որ հայերենը Վրաս­տա­նում մարզային լեզու ճանաչելու, Հայկական առաքելական սուրբ եկե­ղեցու գրան­ցումն ապահովելու, Վրաստանի հայ­կական հուշարձանների պահ­պան­մանն ուղղ­ված քայլերը Վրաստանում միայն նպաստելու են հայ-վրա­ցական բարեկամության ամրապնդմանը, փոխվստահության մթնոլորտի խո­րաց­մանը: Այս բոլոր հարցերում մենք պետք է լինենք նրբա­նկատ, բայց հետևո­ղական և սկզբուն­քային:

Հայաստանի արտաքին քաղաքականության համար խիստ կարևոր է մնում արաբական աշխարհի երկրների հետ հարաբերությունների ակտի­վա­ցումը: Անկախության առաջին շրջանում այդ հարաբերությունների բուռն զար­գացմանը հաջորդել էր որոշակի տեղապտույտ, ինչն անհրաժեշտ է հաղթա­հարել և ինչի ուղղությամբ քայլերի ձեռնարկումն արդեն սկսվել է:

Պահպանվել է նաև սերտ համագոր­ծակ­ցու­թյունը Չինաստանի, Հնդկաս­տանի հետ, որոնց հետ հարաբերությունները մեծ դեր են խաղում ասիական տարածաշրջանում Հայաստանի ար­տաքին քաղաքականության մեջ:

Անցյալ հավաքին ես շեշտել էի ու հիմա էլ ընդգծում եմ, որ անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել հարաբերությունները զարգացնելուն ինչ­պես այն երկրների հետ, որոնց հետ մենք ավանդաբար ունեցել ենք կապեր, այնպես էլ երկրների հետ, որոնց հետ հարաբերությունների մակարդակը բավարար չէ: Սա կարող է վերա­բերվել ինչպես Հարավ-Արևելյան Ասիայի երկրնե­րին, Ավստրա­լիային, այնպես էլ լատինա­մերիկյան երկրներին:

Այժմ անդրադառնամ մեր արտաքին քաղաքա­կանության երկու առանց­քային խնդիրներին՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կար­գա­վոր­ման գործընթացին և հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգա­վորման մեր նա­խաձեռնությանը:

Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգա­վոր­ման շուրջ:

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի միջնորդությամբ Ադրբե­ջանի հետ մեր բանակ­ցու­թյունները ընթանում են տեսանելի և միանգամայն հասկանալի տրամա­բա­նության շրջանակներում: Գիտեք, որ մենք արդեն ունեցել ենք վեց հան­դիպում Ադրբեջանի Նախագահի հետ: Անցյալ տարի նոյեմբերին ստո­րագրվել է Մայն­դորֆյան հռչակագիրը, եղել է Մինսկի խմբի համանախագահ պետու­թյունների ղեկա­վարների համատեղ հայտարա­րությունը, և համանա­խագահ­ները հան­րայ­­նաց­րել են մադրիդ­յան սկզբունքների հիմնական ուր­վագիծը: Ձեզ համար հրա­պարակվածի մեջ, վստահ եմ,  նորություն չկար, բայց հանրու­թյունն առաջին անգամ էր տեսնում այդ սկզբունքներն ի մի բերված և լսում պաշտո­նական աղբ­յուրներիից: Ես շատ կարևոր եմ համարում այն փաստը, որ դրան­ցում չկար որևէ կետ, որի մասին մենք մեր դիրքորոշումներն ու մոտե­ցումները ներկայացրած չլինեինք մեր հանրու­թյանը: Այդ փաստաթղթի հրա­պարակումը վկայեց, որ մենք երբեք չենք ստել և սեփական ժողովրդին մոլո­րության մեջ չենք գցել իրականում բանակ­ցությունների սեղանին դրված հար­ցերի վերա­բերյալ:

Հասկանալի է, որ հրապարակվածի մեջ կային կետեր, որոնք տարբերվում են, որոշ պարագաներում սկզբունքորեն, մեր պատկե­րացրած իդեալական լուծումից: Բայց փաստ է նաև, որ բոլոր ներգրավված դերակատարներն արդեն քաջ գիտակցում են, որ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրականացումն ու Լեռնային Ղարաբաղի բազմաշերտ անվտան­գության երաշխավորման խնդիրները առանցքային են:

Ես շատ լավ հասկանում եմ Հայաստանում և Արցախում որոշ շրջա­նակ­ների կողմից դրսևորվող անհանգստության արմատները: Արցախի հիմնա­հարցն այն սուրբ խնդիրն է, որի զոհասեղանին իրենց կյանքն են դրել հազա­րավոր մեր հայրե­նակիցներ, որի համար մենք կրել ենք և շարունակում ենք կրել դժվա­րություններ, սակայն այն նաև մեր պատմության ամենահպարտալի էջերից է: Համոզված եմ՝ յուրաքանչյուր հայ ղեկավար, ով ներգրավված է արցախյան հիմնախնդրի լուծման մեջ,  քաջ գիտակցում է, որ մեծ պա­տաս­խա­նատվություն է կրում իր ժողովրդի, նրա պատմության և ապագա սերունդ­ների առջև:

Ցանկացած այլ կարծիք կա՛մ անտեղյա­կության արդյունք է, կա՛մ մանր սպեկուլյացիա: Իսկ արցախյան հիմնահարցն այն խնդիրը չէ, որտեղ թույլատրելի են մանր սպե­կուլյացիաները:

Կարևոր է, որ Դուք էլ բացատրեք բոլորին, առաջին հերթին՝ ձեր հա­վատարմագրման երկրնե­րի պաշտոնյաներին, որ խնդրի կարգա­վորումն օրերի, շաբաթների և ամիսների հարց չէ: Բոլորը պետք է հստակ պատ­կերացնեն, որ մենք այժմ բանակցում ենք ընդամենը կար­գավորման հիմնական սկզբունքներից մի քանիսի շուրջ: Նույնիսկ դրանց շուրջ հա­մաձայնության գալու դեպքում բաց են մնում բազմաթիվ այլ սկզբունքներ, իսկ այնուհետև՝ բուն համաձայ­նագիրը, որով պետք է կարգավորվեն կիրառման մանրամասները: Դա մեծ աշխատանք պահանջող գործընթաց է:

Մեր առաջնահերթ խնդիրներն են այս փուլում՝ ապահովել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապե­տության անվտանգությունը բանակցային գործընթացի շրջանում և հասնել խնդրի ճիշտ ընկալմանը միջազգային հանրության կողմից: Այս հակամարտության մեջ հայ ժողովուրդն եղել է գոյատևման և ազատության համար պայքարող ժողովրդի դերում, և  որևէ մեկը իրավունք չունի ապ­րելու իր իրավունքը արյամբ պաշտ­պանած Արցախին «ագրեսոր» անվանել: Մեր պատասխանը դրան պետք է լինի միշտ կտրուկ, վստահ և համոզիչ: Հատ­կապես ուզում եմ այս խնդրին հրավիրել Իսլամական կոնֆերանսի անդամ երկրներում հավատարմագրված դեսպան­ների ուշադրությունը: Մենք պետք է ակտի­վացնենք մեր ջանքերը ղարաբաղյան հակամար­տության շուրջ այդ կազմակերպությունում ընդունված և ընդուն­վող բանաձևերի բացասական ազդեցությունը չեզոքացնելու հարցում:

 

Հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին:

Ինչպես արդեն գիտեք, երեկ տարածվել է հա­մատեղ հայտարարություն՝ հայ-թուրքական հա­րա­բերությունների կարգավորման գործընթացի վերաբերյալ: Հրապարակվել են նաև այն համա­ձայնեց­­ված փաստաթղթերը՝ «Արձանագրություն եր­կու երկրների միջև դիվանագիտական հարա­բերություններ հաստատելու մասին» և «Արձա­նագրություն երկկողմ հարաբերությունների զարգացման մասին», որոնք արտացոլում են մինչ օրս ձեռք բերված պայմա­նավորվածությունների ամբողջականությունը:

Անցյալ տարվա մեր հանդիպման ժամանակ ես ասել եմ, թե ինչ նպա­տակ­ներ եմ հետապնդել Թուրքիայի Նախագահին Հայաստան հրա­վի­րե­լով: Հայաստանը մոտեցրեց հայ-թուրքական հա­րաբերությունների կարգավորման հնարավո­րու­թյունը: Ավելացան միջազգային հանրության տե­ղեկացվա­ծու­թյունն ու պարտավորվածությունը:

Մենք փորձել ենք արժանապատվորեն կար­գա­վորել հարաբերությունները մեր հարևան պետու­թյան հետ, ինչպես վայել է 21-րդ դարի քաղա­քակիրթ աշ­խար­հին:

Համարում եմ, որ այս արձանագրությունները տա­լիս են այդ հնարա­վորությունը: Երեկ հրապարակված նախագծերն արտա­ցոլում են երեք առանցքային իրականություն՝

1. Ինչպես ես բազմիցս ասել եմ, Թուրքիայի հետ վարած մեր բանակցությունները և ձեռք բերված պայմանավորվածությունները չեն պարու­նակում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորման կամ դրա հետ կապված որևէ այլ խնդրի հետ կապված որևէ նախապայման:

2. Ինչպես և պնդում էինք, հայ-թուրքական հարաբերությունների պատմական հարթության հարցերը պետք է քննարկվեն ոչ թե պատմա­բանների հանձնաժողովի, այլ միջկառա­վա­րա­կան հանձնաժողովի ենթահանձ­նաժողովնե­րից մեկի ձևաչափով:

3. Առաջին անգամ անկախ Հայաստանի պատ­մության մեջ կարևորագույն միջազգային փաս­տաթղթերի ստորագրմանը կնախորդեն հանրային քննարկումներ: Դրանք հնարավորու­թյուն կտան լսելու բոլոր տեսակետներն ու մոտեցումները:

Ես կարևորում եմ այս հարցում բոլորիդ ակտի­վությունը: Դուք պետք է ակտիվ դերակատարում ստանձնեք այդ հանրային քննարկումների ընթաց­քում և Հայաստանում, և Սփյուռքում: Պետք է մանրամասնեք և բացատրեք նախաստորագրված արձանագրությունների դրույթները՝ դրական և, ինչո՞ւ չէ, խնդրահարույց բոլոր բաղադրիչներով:

Ակնկալում եմ, որ առաջիկայում մենք նաև ակ­տիվ քննարկումներ ենք ունենալու  Սփյուռքի հայ­կական համայնքներում և միջազգային հետազո­տական կենտրոններում: Այդ առումով, ձեր խնդիրն է նաև ապահովել անհրաժեշտ հար­թակ­ներ՝ Հայաստանից գործուղվող բանախոս­ների հան­դիպումների և ելույթների համար:

Հարգելի՛ գործընկերներ,

Արտաքին ոլորտը մեր ազգային անվտան­գության առանցքային ուղղություններից մեկն է, ուստի ձեզ վրա դրված է կարևորագույն և պա­տասխա­նատու առաքելություն: Հայաստանի դիվա­նագիտական ներկայացուցչու­թյուն­ները Հա­յաս­տանի նախադռներն են, օտարները Հայաս­տանի մասին առաջին պատկերացումը կազմում են այդ շեմն անցնելով և ձեզ հետ շփվելով: Ուստի ձեր պատրաստվածությունից, վերաբերմունքից և վարքագծից է կախ­ված Հա­յաս­տանի մասին դրական պատկերացումների ձևավորումը:

Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ ընտրվելու պահից ես կա­տա­րել եմ տասից ավել դեսպանների նշանակում: Դրանցից միայն 2 են եղել դիվա­նագիտական ծառայության համա­կարգից դուրս անձանց թվից կատար­ված քաղա­քական նշանակումներ: Դա խոսում է այն մասին, որ ես ցանկանում եմ դիտարկել դեսպանների աշխատանքը որպես մասնագիտական գործու­նե­ու­թյան տեսակ, որի առանցքը ձեր մասնագի­տական որակներն ու Հայրենիքին, ոչ թե անձին նվիրվածությունն է: Բայց իմ այդ մոտեցումը պա­հանջում է փո­խա­դարձ պատասխանատվություն:

Հայ դիվանագետ կոչվելը մեծ պատիվ է, այդ պատվին պետք է արժանի լինել ամեն օր ու ամեն վայրկյան, և այն պետք է կրել ամենամեծ պա­տասխանատվությամբ: Հաջողություն եմ ցանկա­նում ձեզ և դիվանագիտական տարե­կան հավա­քին մաղթում արգասաբեր գործունեություն:

Շնորհակալություն:

Այս խորագրի վերջին նյութերը