Յարգարժան պր. Սիմոնեան,

Խնդրում եմ ընդունել իմ անկեղծ եւ խոր շնորհաւորանքները Մայր Բուհի փառապանծ 90-ամեայ յոբելեանի առթիւ, համալսարան, որի ուսանողը լինելու պատիւն ու երջան­կու­թիւնն եմ ունեցել, թէեւ իմ ուսումնառութիւնը մնացել է կիսատ' Արցախեան շարժման մաս­նակցելու □աններելի յանցանքի□ համար առեւանգումով եւ ԽՍՀՄի սահմաններից անմիջա­պէս արտաքսումով։ Նման հեռանկարը բացառուած չէ նաեւ այսօր' 21 տարի անց, ՀՀ իբրեւ թէ անկախ պետականութեան պայմաններում' իմ նոյնպիսի գործունէութեան համար։

Ցաւօք սրտի, 90-ամեակի տօնակատարութիւնը զուգադիպեց համազգային մի այն­պիսի յուզական ալիքի, որի նմանը քիչ է պատահել մեր պատմութեան մէջ։ Արդարեւ, ՀՀ իշ­խա­նութիւնները, ՀՀ նախագահի գլխաւորութեամբ, ոչ միայն տանում են ազգակործան գոր­ծու­նէու­թիւն, այլեւ' կատարում են հայ-թուրքական գործընթաց կոչուող ազգային դաւա­ճա­նութիւն։

Անչափ վրդոված եմ, որ օրնիբուն հայոց պատմութիւնից բարբառող եւ Հայոց Ցեղա­սպա­նութիւնից ճառող տիտղոսաւորներ կա՛մ լռում են այս երեւոյ­թին ի տես, կա՛մ էլ, մասնակ­ցում այդ դաւաճանութեան' փաստաբանի դեր կատարելով Սեր­ժիկ Սարգս­եան կոչեցեալի համար։ «Մեր ժամանակներում պատմաբանը պէտք է զինուոր լինի»,- ասում էր պատմաբան-հրա­մա­նատար, լուսա­հոգի Բագրատ Ուլուբաբեանը։ Նման տիտղոսակիրներին կարելի՞ է □զին­ուոր□ պատուա­­նու­նը շնորհել։ Եթէ այո, ապա այդպիսիք այսօր դասալիքներ են պար­զա­պէս (այս նամակում չեմ ուզում աւելի ծանր որակումներ տալ)...

«Չկա՛յ աւելի մեծ պղծութիւն քան սեփական ժողովրդի պատմութեան չարամիտ աղա­ւա­ղումը»,- գրել է Գարեգին Նժդեհը («Իմ Պատասխանը»), իսկ որ այս գործընթացը տանելու է նման պղծութեան' դրանում որեւէ կասկած չունեմ (բաւարար է միայն պատմական հարցեր քննելու կոչուած յանձնաժողովի մասին կէտը)։

Յարգարժան պր. Սիմոնեան,

Սոյնով իմ հրաժարականն եմ ներկայացնում Երեւանի Պետական Համալսա­րանի Հա­յա­գիտական Հետազօտութիւնների Ինստիտուտի Ցեղասպանագիտութեան Բաժնի վա­րի­չի պաշ­­տօնից։ Ինձ համար աներեւակայելի խայտառակութիւն է լինել աշխատակիցը - այն էլ' Ցեղա­սպանագիտութեան Բաժնի վարիչի պաշտօնում - մի կառոյցի, որի ղեկավարութիւնը լուռ ակա­նատեսն է հայոց ազգային արժանապատուութիւնը հիմնայատակ քանդող դաւաճա­նա­կան գործընթացի (յետագայում էլ հաւանաբար լինի անմիջական յանցակիցը' «պատմու­թեան վիճելի հարցեր քննարկելու» պիտակի տակ), փոխանակ լինելու առաջամարտիկը դա տապալող համահայկական շար­ժումի։

Այսպիսով Դուք ազատուած կլինէք ՀՀ իշխանու­թիւն­ների դաւաճանութեան դէմ իմ յե­տագայ գործունէութեան համար նոյն իշխանութիւնների կող­մից Ձեզ պատճառուելիք հա­ւանական գլխացաւանքներից եւ պատասխանատուութիւնից։

                                                                                                          յարգանքներով'

                                                                                                          Գէորգ Եազըճեան

    (պատմ. գիտ. թեկնածու)