Ալիևի քարոզիչների ու հայ «արևմտամետների» գաղափարական միասնությունը
Ադրբեջանական լրատվամիջոցներն անդրադարձել են 1990–ի հունվարին Բաքվում տեղի ունեցած հայերի ջարդերին։ Թեմային անդրադառնում են ինչպես փորձագիտական ու լրագրողական շրջանակները, այնպես էլ այն ժամանակվա պաշտոնյաները՝ Ադրբեջանի նախկին նախագահ Այազ Մութալիբովը, պաշտպանության նախկին նախարար ՌահիմՂազիևը և այլք։
Արդարանալու և գազանությունների համար պատասխանատվությունից խուսափելու համար ադրբեջանական քարոզչամեքենան Բաքվի ջարդերի համար մեղավոր է համարում ... Կրեմլին, այսինքն՝ ԽՍՀՄ ղեկավարությանը՝ Գորբաչովի գլխավորությամբ։
Իրենք իրենց վայրենությունները թաքցնելու համար, բնական է, որ պետք է «դրսի ուժի» հետք ման գան, այնինչ Բաքվի համապատասխան շրջանակները պետք է ընդամենը հայելու մեջ նայեն ու տեսնեն սպանությունների կազմակերպիչներին։
Այն մասին, որ Գորբաչովն ու մյուսները մեղավոր էին Բաքվում և ԽՍՀՄ–ի մաս կազմող մյուս քաղաքներում տեղի ունեցողի համար (Թբիլիսի, Վիլնյուս և այլն), երկրորդ կարծիք լինել չի կարող, բայց դա ավելի շուտ կառավարման անկարողության, այլ ոչ թե պլանավորված քաոսի դրսևորում էր։
Բաքվում օգտվեցին այդ քաոսից ու փորձեցին Ղարաբաղի հարցում հայերի արդարացի պահանջը խեղդել արյան մեջ։ Նախ տեղի ունեցան Սումգայիթի ջարդերը, ապա Բաքվում հարձակվեցին հայկական թաղամասի վրա ու զանգվածային սպանություններ կազմակերպեցին։
Ջարդերի հիմնական գաղափարախոսն Ադրբեջանի ազգային ճակատն էր՝ Էլչիբեյի գլխավորությամբ, սակայն ադրբեջանական կոմկուսի ղեկավարությունն էլ առանձնապես դեմ չէր Ադրբեջանում հայերի ոչնչացմանը և ակտիվ դիտորդի դեր էր ստանձնել՝ «տակից» աջակցելով հակահայկական արմատական ակցիաներին։
Հիմա Ադրբեջանում փորձում են դահճից վերածվել զոհի՝ քարոզելով, թե, իբր, Բաքվի ու Սումգայիթի ջարդերի համար մեղավոր է բացառապես Մոսկվան, որը սադրանքներ է կազմակերպել, և, ընդհանրապես, Ադրբեջանում տեղի ունեցող ամեն վատ բանի մեղավորն այն ժամանակ ԽՍՀՄ–ն էր, իսկ այս օրերին՝ ՌԴ–ն։ Այդպիսով ադրբեջանական քարոզչամեքենան արտաքին «բոբոյի» կերպար է ստեղծում՝ Իլհամ Ալիևի խայտառակ ռեժիմը պաշտպանելու և Ադրբեջանում տիրող ծանր վիճակի պատասխանատու գտնելու համար։
«Ադրբեջանցիներն ի՞նչ մեղավոր են Բաքվի ջարդերի համար։ Այդ ամենը սադրել էր չար Մոսկվան, ու հիմալ էլ նույն Մոսկվան չի թողնում, որ Ադրբեջանում ամեն ինչ կարգին լինի»,– տարածում են ադրբեջանական լրատվամիջոցները։
Զարմանալի զուգադիպությամբ՝ Բաղրամյան 26–ի տակ կքած հայ «արևմտամետները» նույնպես արտաքին «բոբո» են գտել ի դեմս Ռուսաստանի և Հայաստանում առկա բոլոր խնդիրների համար մեղադրում են Կրեմլին ու Պուտինին։ Ասել է թե՝ մեզանում նույն քարոզչական տեխնոլոգիան է կիրառվում Սերժ Սարգսյանի ռեժիմը պաշտպանելու համար։
«Սերժն ի՞նչ մեղավոր է. նա հոգու խորքում արևմտամետ է, բայց չար Պուտինը չի թողնում, որ Հայաստանը գնա լուսապայծառ ԵՄ ու լավ ապրի»,– տարածում են ՀՀԿ ղեկավարի քարոզիչները՝ մեզ մոտ գոյություն ունեցող բոլոր խնդիրների պատճառ ներկայացնելով Մոսկվային և զուգահեռաբար պաշտպանելով Հայաստանում «Մեկ օլիգարխի տնտեսության» կառուցումը։
Մի խոսքով, Սարգսյանի ու Ալիևի քարոզիչները նույն կոդի մեջ են։ Ուրիշ բան չէր էլ սպասվում։ «Մարդակենտրոն» համակարգերի դեպքում այլ տիպի քարոզչություն չի էլ կարող լինել։
Ալիևի քարոզիչների ու հայ «արևմտամետների» գաղափարական միասնությունը
Ադրբեջանական լրատվամիջոցներն անդրադարձել են 1990–ի հունվարին Բաքվում տեղի ունեցած հայերի ջարդերին։ Թեմային անդրադառնում են ինչպես փորձագիտական ու լրագրողական շրջանակները, այնպես էլ այն ժամանակվա պաշտոնյաները՝ Ադրբեջանի նախկին նախագահ Այազ Մութալիբովը, պաշտպանության նախկին նախարար Ռահիմ Ղազիևը և այլք։
Արդարանալու և գազանությունների համար պատասխանատվությունից խուսափելու համար ադրբեջանական քարոզչամեքենան Բաքվի ջարդերի համար մեղավոր է համարում ... Կրեմլին, այսինքն՝ ԽՍՀՄ ղեկավարությանը՝ Գորբաչովի գլխավորությամբ։
Իրենք իրենց վայրենությունները թաքցնելու համար, բնական է, որ պետք է «դրսի ուժի» հետք ման գան, այնինչ Բաքվի համապատասխան շրջանակները պետք է ընդամենը հայելու մեջ նայեն ու տեսնեն սպանությունների կազմակերպիչներին։
Այն մասին, որ Գորբաչովն ու մյուսները մեղավոր էին Բաքվում և ԽՍՀՄ–ի մաս կազմող մյուս քաղաքներում տեղի ունեցողի համար (Թբիլիսի, Վիլնյուս և այլն), երկրորդ կարծիք լինել չի կարող, բայց դա ավելի շուտ կառավարման անկարողության, այլ ոչ թե պլանավորված քաոսի դրսևորում էր։
Բաքվում օգտվեցին այդ քաոսից ու փորձեցին Ղարաբաղի հարցում հայերի արդարացի պահանջը խեղդել արյան մեջ։ Նախ տեղի ունեցան Սումգայիթի ջարդերը, ապա Բաքվում հարձակվեցին հայկական թաղամասի վրա ու զանգվածային սպանություններ կազմակերպեցին։
Ջարդերի հիմնական գաղափարախոսն Ադրբեջանի ազգային ճակատն էր՝ Էլչիբեյի գլխավորությամբ, սակայն ադրբեջանական կոմկուսի ղեկավարությունն էլ առանձնապես դեմ չէր Ադրբեջանում հայերի ոչնչացմանը և ակտիվ դիտորդի դեր էր ստանձնել՝ «տակից» աջակցելով հակահայկական արմատական ակցիաներին։
Հիմա Ադրբեջանում փորձում են դահճից վերածվել զոհի՝ քարոզելով, թե, իբր, Բաքվի ու Սումգայիթի ջարդերի համար մեղավոր է բացառապես Մոսկվան, որը սադրանքներ է կազմակերպել, և, ընդհանրապես, Ադրբեջանում տեղի ունեցող ամեն վատ բանի մեղավորն այն ժամանակ ԽՍՀՄ–ն էր, իսկ այս օրերին՝ ՌԴ–ն։ Այդպիսով ադրբեջանական քարոզչամեքենան արտաքին «բոբոյի» կերպար է ստեղծում՝ Իլհամ Ալիևի խայտառակ ռեժիմը պաշտպանելու և Ադրբեջանում տիրող ծանր վիճակի պատասխանատու գտնելու համար։
«Ադրբեջանցիներն ի՞նչ մեղավոր են Բաքվի ջարդերի համար։ Այդ ամենը սադրել էր չար Մոսկվան, ու հիմալ էլ նույն Մոսկվան չի թողնում, որ Ադրբեջանում ամեն ինչ կարգին լինի»,– տարածում են ադրբեջանական լրատվամիջոցները։
Զարմանալի զուգադիպությամբ՝ Բաղրամյան 26–ի տակ կքած հայ «արևմտամետները» նույնպես արտաքին «բոբո» են գտել ի դեմս Ռուսաստանի և Հայաստանում առկա բոլոր խնդիրների համար մեղադրում են Կրեմլին ու Պուտինին։ Ասել է թե՝ մեզանում նույն քարոզչական տեխնոլոգիան է կիրառվում Սերժ Սարգսյանի ռեժիմը պաշտպանելու համար։
«Սերժն ի՞նչ մեղավոր է. նա հոգու խորքում արևմտամետ է, բայց չար Պուտինը չի թողնում, որ Հայաստանը գնա լուսապայծառ ԵՄ ու լավ ապրի»,– տարածում են ՀՀԿ ղեկավարի քարոզիչները՝ մեզ մոտ գոյություն ունեցող բոլոր խնդիրների պատճառ ներկայացնելով Մոսկվային և զուգահեռաբար պաշտպանելով Հայաստանում «Մեկ օլիգարխի տնտեսության» կառուցումը։
Մի խոսքով, Սարգսյանի ու Ալիևի քարոզիչները նույն կոդի մեջ են։ Ուրիշ բան չէր էլ սպասվում։ «Մարդակենտրոն» համակարգերի դեպքում այլ տիպի քարոզչություն չի էլ կարող լինել։
Սամվել Խաչագողյան